Eugéne Krijgsman. Geboren 25-11-1919 Batavia, Nederlands-Indië.
Overleden 01-08-2014 Amersfoort, Nederland.
POW No.178 25-4-1943/15-8-1945 Nagasaki, Japan.
Onderscheidingen:
13-12-1946
– Bronzen medaille
13-07-1967
– Gouden medaille voor langdurige, eerlijke en trouwe militaire dienst
26-10-2018 Postuum
– Mobilisatie Oorlogskruis
– Ereteken voor Oorlog en Vrede
Eugéne Krijgsman werd geboren als derde zoon, in een gezin met 5 broers.
Hij was de zoon van Adriaan Eduard Krijgsman geboren 17-10-1894, overleden op 06-12-1944 in Djatinegara (kamp Mater Dolorosa) Java en Francina Aletta Frackers geboren 25-04-1895, overleden op 13-8-1973 in Amersfoort.
Hij overleefde, vanwege werkzaamheden in een tunnel, waar hij indook, door het vreemde geluid van het naderende bombardement. Nadat hij bij was gekomen, en zich met een paar medekrijgsgevangenen een weg naar buiten had gegraven, heeft hij nog vele gewonde Japanse burgers en krijgsgevangene, waaronder 1ste Lt. Aalders, hoger op de heuvels verplaatst, vanwege de vlammenzee die naderde. Dit gebeurde terwijl de Amerikanen met boordgeschut de kust beschoten.
In de loop van de dag doofde het vuur doordat de windrichting veranderde en later die nacht, door de komst van een regenbui. De dagen erna, waren gevuld met puinruimen, lijken verplaatsen en gewonden verzamelen. Totdat op 15-8-1945, er gecapituleerd werd door Japan. Na een paar dagen vonden de eerste hulp droppingen plaats door de Amerikanen.
In de eerste week van september werd Nagasaki bezet door de Amerikanen, die als eerste de stad en de overlevende begonnen te ontsmetten. Op 15 september 1945 werden er manschappen verzameld om ingescheept te worden op de US Chinango. Na een 3-daagse reis kwam hij aan op Okinawa, waar hij een paar dagen later in B-29 bommenwerpers werd getransporteerd naar Manilla. Aangekomen in Manilla werd hij vervoerd naar het 5th replacement, het was een groot exPOWcamp. Na een paar weken werden er al groepen verscheept richting Nederlands-Indië.
In de tweede week van oktober was de groep waar Eugéne Krijgsman toe behoorde aan de beurt. Hij werd verscheept naar Balikpapan, een havenstad op Borneo.
Vanaf 19-10-1945 was hij ingedeeld bij de het 1ste Bataljon B/Z Brigade.
Een jaar later werd hij ingedeeld bij Verb.”A” divisie te Semarang. In deze periode ontmoette hij zijn vrouw Christina Janssens waar hij een jaar later mee trouwde op 10-7-1946 en ging wonen in Salatiga.
Op 16-12-1914 werd de oudste zoon Freddy geboren te Padang, waar ook 1,5 jaar later de tweede zoon Frans geboren werd op 21-8-1916.
Nadat ze op 14-2-1919 trouwden op Fort de Kok,
werd Adriaan overgeplaatst naar Java en werd Eugene
geboren op 25-11-1919 te Batavia.
De vierde zoon Siegfried heeft maar 9 maanden geleefd, van 27-8-1922 hij overleed op 24-3-1924. Max Krijgsman werd al laatste zoon geboren op 26-12-1925.
Java party 12
Eugéne Krijgsman groeide op rondom Batavia, waar hij, in 1936, op 17 jarige leeftijd besloot om zich aan te melden bij het Nederlands-Indische leger. 4 jaar later, in augustus 1941 werd hij opgeroepen als militie soldaat. In december werd hij ingezet bij de algemene mobilisatie bij de kust nabij Soerabaja, genaamd Bangil. Tijdens de gevechten op 8-3-1942, werd hij gevangen genomen, nabij de fabriek genaamd “Bintang Pasi”.
Daarna gevangengezet in Japans krijsgevangenkamp in Soerabaya.
In Januari 1943 werd hij vanuit Soerabaya met de Maebashi maru 2, een gebeurtenis die ook wel bekend staat als de “Java party 12” op trantsport via Batavia (5-2-1943) naar Singapore (9-2-1943) vervoerd.
In Singapore aangekomen, werd hij verplaatst naar een groot krijgsgevangenkamp in de heuvels, genaamd Southern Area Changi Hills NAAF-I blok.
Na twee maanden, op 2-4-1943, kwam er een oproep dat hij zich moest verzamelen met zijn bezittingen en werd samen met zo’n 900 gevangenen, naar de havens vervoerd om te worden ingescheept op de Hawaii Maru. Na tussenstoppen op Saigon en Taiwan, kwam hij op 24-4-1943 aan op Modji, Japan.
In Modji werd Eugéne Krijgsman, samen met 300 andere gevangenen, ingedeeld bij de groep met 1ste Lt.Aalders, Lt. Hooyer en vaandrig Jolly.
Na een maaltijd moesten deze 300 gevangenen, in mars, onder luid gejoel en gelach van de lokale bevolking, naar het kamp Fukuoka 14b lopen. Aangekomen bij de Barakken, belande hij in Barak 6, met nummer 178. Hij werd tewerk gesteld als klinker op de werf in de haven daarna in de Mitsubishi fabriek, als laatste deed hij graafwerkzaamheden in een tunnel.
Vanaf 1 augustus 1945 vonden er zware bombardementen plaats. Totdat op 09-08-1945, om 11:02 uur, tijdens het werken in en rondom de haven, er een bom viel die alles veranderde.
Hierna kregen zij een huis aan de Kwekersweg in Amersfoort toegewezen waar zijn tot hun overlijden hebben gewoond. Hij werd als sld 1e klasse gestationeerd in de Kromhout kazerne in Utrecht, voor zover bekend studeerde hij voornamelijk in Utrecht (intern), motor/tank technieken, wellicht ook werkzaamheden, maar die zijn niet bekend, daarna in de Willem III kazerne in Amersfoort, uiteindelijk kreeg hij in de Bernhard kazerne in Amersfoort zijn vaste standplaats
Op 21 oktober 1969 trad hij als: Sgt 1e klasse TD, allround chef tankwerkplaats, met eervol ontslag uit dienst. Hij was een gewaardeerde en gerespecteerde collega.
Ereteken voor Orde en Vrede
Op 26 oktober 2018 kreeg hij postuum het Mobilisatiekruis(links) en het Ereteken voor Orde en Vrede (rechts)uitgereikt op Landgoed Bronbeek.
Muziek
Eugene Krijgsman hield van muziek maken (o.a.gitaar, klarinet en saxofoon),
dammen en dansen. Hij was vaak op zijn boot te vinden in de haven van Amersfoort, met kinderen of kleinkinderen, of hij repareerde auto’s en motoren. (en vele andere apparaten).
Dit testimonium is opgesteld aan de hand van oude documenten, verhalen van familie en de verhalen die mijn grootvader tijdens persoonlijke gesprekken aan zijn kinderen of kleinkinderen vertelde, terwijl er werd gevaren, gesleuteld of zittend op de veranda voor de stacaravan op de camping. De laatste jaren van hun leven hadden Opa en Oma 24 uur per dag verzorging nodig, met vele handen hebben we hiervoor gezorgd, ze hebben tot hun dood in hun huis in Amersfoort kunnen wonen. De laatste paar jaar zorgde ik voor het eten en had ik de nachtdiensten. Tijdens deze nachtdiensten werd hij vaker vloekend en/of schreeuwend wakker. Dan stond ik op van de bank, hielp hem overeind en gingen we in de woonkamer zitten, maakte ik wat pannenkoeken en koffie en dan werd er regelmatig gesproken over zijn tijd in Nederlands-Indië, Japan en tijdens de Bersiap.
Na een poosje ging hij weer “onder zeil” , de volgende morgen stonden Opa en Oma rond acht uur weer op en aten we een lekker ontbijtje met een zachtgekookt eitje. Om 9 uur werd ik altijd afgelost door mijn oom en kon ik thuis even slapen. Op 1 augustus 2014, na een paar zware dagen is hij overleden met Oma, mijn moeder en mijn zusje op de rand van het bed.
Vier maanden later is Christina Janssens-Krijgsman, Eugène`s vrouw, mijn Oma, op 4 december 2014 overleden te Amersfoort in gezelschap van mij, mijn moeder en mijn oom.
Zij waren de nestors van de familie en vele “aanloop kinderen”, die ze liefdevol opvingen. Zij kregen 10 kinderen (waarvan er twee zijn overleden Barbara†1952, Eugene †1953), 27 kleinkinderen, 38 achterkleinkinderen en 3 achter-achter kleinkinderen
Artikel Amersfoortse Courant 2014
Opgetekend door Serge van der Spaa (kleinzoon)
Ter nagedachtenis van:
Eugène Krijgsman
Sergeant Iste klas TD
Nr. P. K.L. 19.11.25.018
POW Nagazaki Fukuoka 14B
Nr. 178