Lou van der Bijl

Lou van der Bijl werd op 2 september 1920 te Semarang geboren en kreeg de namen, Willem, Alexander, Paul, Frederik, Lodewijk net als Koning Willem III. Hij was de jongste uit het gezin van zeven kinderen, n.l. vier meisjes en drie jongens. I.v.m. zijn vaders werk bij het KNIL werd er regelmatig verhuist. Van Semarang via Magelang en Solo kwamen ze in 1925 in Batavia te wonen. Hier ging Lou na de lagere school naar de Strada Mulo en heeft hij met goed gevolg zijn eindexamen gedaan. In zijn jongensjaren interesseerde Lou zich voor korfballen, handwerken en dansen.

Na zijn schooltijd moest Lou als alle anderen de dienst in, maar wat niemand had verwacht was, dat hij na zijn diensttijd zich had opgegeven om door te dienen als beroepsmilitair, waardoor hij dus uiteindelijk in een krijgsgevangenkamp terecht kwam. Hij heeft zich daar dienstig gemaakt met het amuseren van de krijgsgevangenen door het geven van diverse sketches en dergelijke. Daar kwam zijn creatieve talent tot uiting. 

Vanuit Tjimahi werd hij op transport gesteld naar Japan, waar Lou tijdens het transport zijn hachelijkste avontuur heeft beleefd. Zijn schip, de “Tamahoko Maru”, werd door een Amerikaanse onderzeeër getorpedeerd en tot zinken gebracht. Hij had het geluk om op het dek te zijn, toen dit gebeurde. Lou wist zich drijvende te houden tot dat hij door een ander Japans schip werd opgepikt en alsnog in Japan terecht kwam. Hij werd in eerste instantie gevangen gezet in het kamp Fukuoka 14B, te Nagasaki, waar hij werd ondergebracht in het nieuw gebouwde kamp en waar hij moest werken op de scheepswerf en fabriek van Mitsubishi. Een jaar later had Lou opnieuw een beschermengel, want ongeveer drie maanden voor het einde van de oorlog werd hij overgeplaatst naar Fukuoka 5 bij Kawasaki, om in de mijnen tewerk gesteld te worden, totdat Hiroshima en Nagasaki door atoombommen werden getroffen en Japan capituleerde. 

Via Manilla kwam Lou weer op Java terug. Als sergeant werd hij toen ingedeeld bij de Welfare en heeft hij mede zorg gedragen voor ontspanning van de krijgsgevangenen, die nog in de ver afgelegen plaatsen verbleven, waaronder Makassar.

Dit werk heeft hij tot eind 1950 gedaan tot het bevel kwam Nederlands-Indië te verlaten en hij met de R.M.S. Maloja naar Holland vertrok. Sindsdien heeft hij tijdens zijn leven nooit meer een voet op Indische (Indonesisch) bodem gezet. Er was teveel gebeurd en er was niets meer voor hem om naar terug te keren.

In Holland aangekomen werd Lou weer herenigd met de rest van de familie. Nog steeds als KNIL beroepsmilitair werd hij gestationeerd in Den Haag al waar hij zijn toekomstige vrouw Henny heeft leren kennen. In 1953 nam hij ontslag uit de militaire dienst en begon hij een nieuw leven. Na alles wat er was gebeurd was dit niet eenvoudig, maar met optimisme en doorzettingsvermogen begon Lou een nieuwe carrière in de kapperswereld. Met diverse studies en avondschool werkte hij zichzelf op dit directeur van de avondschool voor kappers en later tot kappers-consulent voor het leerlingenstelsel. Hier legde hij de contacten tussen de leerlingen en werkgevers en werd hij ook nog actief in de examencommissie tot hij eind 1983 met vervroegd pensioen ging.

Lou van der Bijl
Lou van der Bijl

In 1956 trouwde Lou met Henny en kregen ze twee zoons en een dochter en verhuisde het gezin in 1970 uiteindelijk naar Bodegraven, wat voor Lou zijn werk centraal in de Randstad lag. Indië was nooit ver weg, met familie, vrienden en kennissen of via een TOVO korfbal reünie kwamen ze nog regelmatig in contact met de cultuur en gewoonte van weleer, maar praten over het verleden werd nauwelijks tot niet gedaan. In 1979 werd pas voor het eerst een sluier opgetild uit het verleden toen Dr. J Stellingwerff Lou had benaderd voor een interview, i.v.m. het uit te geven boek “Fat man in Nagasaki”. Dit is ook één van de weinige keren dat hij wat verhalen heeft verteld. 

Nadien bleef Lou een gesloten boek tot aan zijn dood in 1988, het jaar waar hij op 67 jarige leeftijd door een hartaanval, plotseling kwam te overlijden. Veel te vroeg, net toen hij voor het eerst opa was geworden en wat hem veel vreugde bezorgden. Hij zal herinnerd blijven worden als een lieve zorgzame man en vader, familie man, met veel creatieve talenten voor zang, dans en tekenkunst.

Vertaling door Google translate (deze vertaling klopt niet 100% met de taal van het land)